Wilki - cudowne zwierzęta ♥♥♥
wtorek, 21 maja 2013
Cześć, z tej strony Kamila, jestem kuzynką Nikoli ( tej, która ma pozostałe blogi ) Na tym koncie tylko ten blog jest mój :-) PS. Kocham wilki! Jak są jakieś pytania na temat wilków, to pisać w komentarzach, a na wszystkie odpowiem :-) Za niedługo ten blog zostanie zlikwidowany i założę podobny na moim koncie ;-) Już go robię, jeszcze nie jest dokończony, bo jest całkowicie nowy :-D
czwartek, 25 października 2012
Historia o wilku, który zakochał się w czarnej wilczycy:
Pewien wilk, nazwijmy go Marko, szedł jedną ze ścieszek.
Nudził się i niewiedział co ma dalej zrobić.
Nagle zobaczył latające przed nim pióro gołębia.
Tak się nim zaciekawił że pobiegł za nim.
A za pagurkiem zobaczył czarną wilczycę, która piła wodę.
Gdy ją zobaczył, odrazu się w niej zakochał.
Podszedł do niej i spojżał na nią proszącymi oczami.
Wilczyca nazwijmy ją Kiarą spojżała na Marko i niezaragowała.
Marko się załamał, lecz pomyślał i wpadł na pomysł...
Gdy Kiara spała spróbował jej zaimponować swoją postawą, lecz to też było za mało.
Marko ponownie się załamał.
Ale gdy spojżał w tył zobaczył królika i zapolował na niego.
Chciał go dać Kiarze, lecz ona odmuwiła.
Marko był poprostu zawiedziony, już niemiał więcej pomysłów, a więc dał jej zwykły kwiatek. Tym razem Kiara się wściekła!
Zawarczała na Marko, a Marko smutny, samotny i znów załamany poszedł na wzgórze oglądać zachód słońca.
Wtedy Kiara zrozumiała że była dla niego zbyt surowa i poszła do Marko i próbowała go przeprosić.
Kiara poszła na wzgórze i przyłączyła się do oglądania zachodu słońca.
I tak się wszystko zaczęło-♥♥♥.
Film:
poniedziałek, 22 października 2012
Polecam książki o wilkach:
Biały kieł:
Zew krwi:
Szara wilczyca:
Białe wilki:
Requiem dla wilka:
Wilki:
Czułość wilków:
Wilk:
Nakarmić wilki:
Przeżyć z wilkami:
I kolejne Wilki:
Wilki i wilkołaki:
Dziewczyna i wilk:
Bari, syn szarej wilczycy:
Wadera:
Ródogrzywa, córka Wadery:
Błyskawica:
Żelazny wilk:
O wilkach i dzikich psach:
Nie taki straszny wilk:
Wilczy brat:
To wszystko
Moja wiedza o wilkach:
Wilk w kulturze:
Wilk w kulturze:
Świat:
Z historycznego punktu widzenia wizerunek wilka w Europie i na świecie w
mitach i podaniach kształtował się od pozytywnego do bardzo
negatywnego. W Chinach i Mongolii znano niebiańskiego wilka, który u
Mongołów uchodził za przodka Dżyngis Chana, u Chińczyków za strażnika
niebiańskiego pałacu. W mitach nordyckich olbrzymi wilk Fenrir, okrutny i
bezwzględny, był postrachem bogów. U starożytnych Germanów i
mieszkańców Skandynawii, diabeł lub esencja zła były przedstawiane w
postaci wielkiego wilka z otwartą paszczą.
Wilk i wilkołak zostali zaakcentowani w demonologii i katolickiej teologii dotyczącej opętania. Wilk stał się symbolem wszelkich negatywnych cech, takich jak chciwość, rozpusta i przebiegłość. W przypowieściach i baśniach wilk utożsamiał zło. Do dzisiejszych czasów przetrwały bajki o Czerwonym Kapturku, Trzech małych świnkach, ich przesłanie miało ogromny wpływ na postrzeganie wilków przez wiele pokoleń.
Ale na przykład w starożytnym rzymskim micie o Remusie i Romulusie to Wilczyca Kapitolińska jest bohaterką ratującą życie bezbronnych braci, uosabia opiekuńczą lojalną matkę, wizerunek wilka jest tu zatem jak najbardziej pozytywny. W Japonii wilka nazwano ookami i był czczony przez ludzi prawie do końca XIX wieku. Również w wielu podaniach Indian Ameryki Północnej wilk jest uosobieniem odwagi, siły, lojalności i inteligencji, a więc wartościowych cech wojownika. Wierzono, że noszenie skóry wilka pozwoli na zjednoczenie obu istot i przeniesienie mocy zwierzęcia na wojownika. Indianie uważali, iż wilki są mistrzami w walce i podchodach. Rdzenni Amerykanie traktowali wilki jako zwierzęta totemiczne, obdarzone niezwykłą mocą.
Wilk i wilkołak zostali zaakcentowani w demonologii i katolickiej teologii dotyczącej opętania. Wilk stał się symbolem wszelkich negatywnych cech, takich jak chciwość, rozpusta i przebiegłość. W przypowieściach i baśniach wilk utożsamiał zło. Do dzisiejszych czasów przetrwały bajki o Czerwonym Kapturku, Trzech małych świnkach, ich przesłanie miało ogromny wpływ na postrzeganie wilków przez wiele pokoleń.
Ale na przykład w starożytnym rzymskim micie o Remusie i Romulusie to Wilczyca Kapitolińska jest bohaterką ratującą życie bezbronnych braci, uosabia opiekuńczą lojalną matkę, wizerunek wilka jest tu zatem jak najbardziej pozytywny. W Japonii wilka nazwano ookami i był czczony przez ludzi prawie do końca XIX wieku. Również w wielu podaniach Indian Ameryki Północnej wilk jest uosobieniem odwagi, siły, lojalności i inteligencji, a więc wartościowych cech wojownika. Wierzono, że noszenie skóry wilka pozwoli na zjednoczenie obu istot i przeniesienie mocy zwierzęcia na wojownika. Indianie uważali, iż wilki są mistrzami w walce i podchodach. Rdzenni Amerykanie traktowali wilki jako zwierzęta totemiczne, obdarzone niezwykłą mocą.
Polska:
W naszym języku obraz wilka zachował się w języku bajek, mitów, przysłów i powiedzeń.
W większości z nich wilk kojarzy się z przebiegłym, krwiożerczym i
dzikim stworzeniem, którego celem jest niszczenie dobra i niewinności
(„Czerwony kapturek”, „Trzy świnki”, podania o wilkołakach, „Wilk w
owczej skórze”, „Patrzyć wilkiem”, „Człowiek człowiekowi wilkiem”, „kto z
wilkami żyje, z wilkami wyje”, „nie wywołuj wilka z lasu”, „wilcze
prawo”, „wilcza jagoda”, „wilczy bilet” czy „wilczy dół”).
Przysłowia o wilkach:
- I wilk syty i owca cała.
- Natura ciągnie wilka do lasu.
- Nosił wilk razy kilka, ponieśli i wilka.
- Kto przebywa z wilkami, nauczy się wyć. (angielskie)
- Lepsze jest ukąszenie jednego wilka niż dziesięciu psów. (tureckie)
- Nie dawaj wilkowi paść owiec i nie noś ognia w podołku. (tuwińskie)
- Nie strasz wilka owczą skórą. (gagauskie)
- Rozszarpią tego wilki, kto się owcą stanie. (niemieckie)
- Stary wilk jest igraszką dla psów. (gruzińskie)
- Wilk lubi mglistą pogodę. (osmańskie)
- Wilk to rzecz zgubna dla stajni. (łacińskie)
- Wilk zmienia sierść, ale nie zmienia natury. (armeńskie)
- Wilk żałuje tego, co zostawił, pasterz- tego, co wilk porwał. (armeńskie)
Książki i filmy o wilkach:
Książki
- Michael Blake - „Tańczący z wilkami”
- James Oliver Curwood - „Bari, syn Szarej Wilczycy", "Szara Wilczyca”
- Herman Hesse - „Wilk stepowy”
- Rudyard Kipling - „Księga dżungli”
- Jack London - „Biały Kieł", "Zew krwi”
- Farley Mowat - ”Nie taki straszny wilk”
- Michelle Paver - „Wilczy brat”
- Clarissa Pinkola Estés - ”Biegnąca z wilkami”
Filmy:
To wszystko na temat"wilk w kulturze"
Subskrybuj:
Posty (Atom)